Według Urzędowego Spisu Lekarzy (Warszawa 1931) Feliks Zbrożek (ur. w 1862 r., dyplom w 1888 r.), był w Końskich samorządowym lekarzem chorób dziecięcych i wewnętrznych, mieszkającym przy ulicy Zamkowej 8. Zmarł 29.08.1939 r.^[1] Feliks był synem ekspedytora Magistratu Miasta Radomia. Zbrożkowie posiadali herb szlachecki Poraj.

Zapewne z pomocą ojca przed 1891 r. uzyskał stanowisko lekarza miasta Przedborza. Z prasy (lipiec 1894 r.) można dowiedzieć się o jego walce z cholerą w Przedborzu. W 1903 r. był lekarzem powiatu iłżeckiego. Wraz z dr. Wincentym Glibowskim z Końskich był zmobilizowany do szpitala polowego w Brześciu Litewskim w listopadzie 1904 r. W notatce prasowej z listopada 1904 r. dr Feliks Zbrożek wymieniony jest jako lekarz powia­towy z Końskich. Stąd pociągami wraz z pułkami strzelców wyjechali na Daleki Wschód. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1905.

Był wybranym kandydatem (Narodowa Demokracja) z Końskich guberni radomskiej Królestwa Polskiego do Dumy obok: Jana Dziewul­skiego z Opoczna, dra Michała Rejmenta z Przedborza i dra Kazimierza Wędrychowskiego z Szydłowca.

W Końskich prawdopodobnie osiadł przed 1907 r. W Pamjatnoj knižce Radomskoj guberni na 1908 r.jest wymieniony Feliks Siemionowicz (syn Szymona) Zbrożek. Wzmianka jest krótka, ale jakże wiele mówiąca: Lekarz powiatowy, Radca Dworu [carska ranga urzędnicza odpowiada­jąca stopniowi podpułkownika, a więc wysoka i dająca szlachectwo rodowe – potomkowie wchodzili w stan szlachecki]. Feliks Zbrożek był aktywnym działaczem Stronnictwa Narodowego i członkiem Chrześcijańskiego Towarzystwa Pomocy Biednym. W latach 1930-1939 związany z Towarzystwem Gimnastycznym „Sokół” w Końskich, przez pewien czas jako jego wiceprezes. W 1930 r. był kandydatem do Senatu RP z województwa kieleckiego (kandydował bez powodzenia z poz. 5).

Autorzy opracowania „Mieszkańcy Końskich w Kampanii wrześnio­wej. Końskie i powiat konecki 1939-45” ( Końskie 2004) tak wspominali dr. Zbrożka:

… Kilka końcowych dni sierpnia [1939 r.] przyniosło trochę chmur, choć nadal bez upragnionego deszczu. Jednego z tych pochmurnych popołudni w czwartek 31 sierpnia, odbywał się na koneckim cmentarzu pogrzeb dra medycyny Feliksa Zbrożka, pogodnego facecjonisty [żartownisia] w dawnym szlagońskim stylu [ironicznie o szlachcicu jako o kimś niewykształconym, zasiedziałym na wsi ….] Starszy pan – ojciec moich klasowych kolegów: Julii i Kuby, zmarł był spokojnie we własnym łóżku, nieświadom zbliżających się nieuchronnie wydarzeń, z których jedno miało dotknąć jego najbliższą rodzinę. W sierpniu 1943 roku aresztowano jego późnego jedynaka – Kubę, który nie przeżył pobytu w obozie koncentracyjnym.

Pogrzeb doktora Zbrożka zgromadził na cmentarzu wielu nobliwych obywateli Końskich. Wątpię jednak, by owo żałobne zgromadzenie przeczuwało, że oto w osobie 76-letniego „konsyliarza”, w swoim czasie uczestnika wojny „japońskiej”, żegna przemijającą postać świata ich pogodnego życia i naszej szczęśliwej młodości.

Pierwszy dzień września był jeszcze pochmurny, choć w powietrzu czuło się już przejaśnienie…

Wraz z doktorem Zbrożkiem umarła pewna epoka. Rozpoczęły się lata pogardy, walki o każdy dzień życia, o wolność…

[w:] J. Z. Wroniszewski, B. Kacperski, Mieszkańcy Końskich w Kampanii wrześnio­wej. Cz. 1. Końskie i powiat konecki 1939-45, Końskie 2004.

[1] Przegląd Lekarski, Rok I, Seria II, Nr 1 (1 lipca 1945), s. 105