Wiśniewski Adolf „Grom”.

Adolf Wiśniewski urodził się w 1901 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Rodzice osierocili go dość szybko. Wychowywany był przez starsze siostry – Janinę i Stanisławę. Po ukończeniu Gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim wstąpił jako ochotnik do Legionów Polskich marszałka Piłsudskiego (wówczas jeszcze brygadiera). Brał udział w walkach legionowych na różnych odcinkach, m.in. w 1920 r. wziął udział wraz ze swym pułkiem (6 leg.?) w wyprawie na Kijów. Po powrocie do kraju trafił prosto na kolejny etap wojny polsko-bolszewickiej. Jako dowódca sekcji karabinów maszynowych brał udział w „cudzie nad Wisłą”. Zraniony odłamkiem szrapnela w szyję, przeżył – chyba właśnie cudem. Szkolił się wówczas w Szkole Podoficerów Piechoty. Gdy w maju 1921 r. wybuchło III Powstanie Śląskie kadeci szkoły zostali wysłani przez dowództwo Wojska Polskiego na Śląsk. Zaopatrzeni w broń osobistą, amunicję, przebrani w cywilne ubrania, jako Ślązacy (oczywiście z fałszywymi dokumentami) zgłosili się do wojsk powstańczych, gdzie pełnili funkcje instruktorów – dowódców drużyn, czasem nawet plutonów. Byli już przecież wyszkolonymi podoficerami piechoty z doświad­czeniem bojowym. Epizod ten skutkował odznaczeniem Adolfa Krzyżem „Za Powstanie Śląskie”.

Awansowany do stopnia starszego sierżanta został skierowany do pracy szkoleniowej w koneckiej Powiatowej Komendzie Uzupełnień. Był zastępcą dowódcy Referatu Przysposobienia Wojskowego. Gdy wybuchła II wojna światowa wraz ze swym pułkiem brał udział w walkach na wschodzie Polski. Wrócił do domu, do Końskich po zakończe­niu walk w wojnie obronnej i dość szybko przystąpił do konspiracji. Początkowo w Konfederacji Obrońców Polski (m.in. wraz z byłym starostą p. Mydlarzem), następnie w ZWZ, potem w Armii Krajowej.

W Obwodzie ZWZ Końskie zajmował się szkoleniem młodych żołnierzy konspiracji, magazynowaniem broni, amunicji i jej konserwacją, przygoto­wy­waniem i ochroną kadry dowódczej w trakcie spotkań organizacyjnych itp. Wszystko odbywało się w jego własnym domu w Końskich, przy ul. Ogrodowej. „Smaku” dodaje fakt, że w połowie tego właśnie domu zakwaterowani byli dwaj kapitanowie Wehrmachtu, prowadzący stację meteorologiczną (Wetterstelle). Z jednej strony była to dobra „przykrywka” dla działalności pod­ziemnej, ale dekonspiracja groziła w każdej chwili. Dodatkowe niebez­pie­czeństwo stanowiły organizowane i odbywane w tym domu, w części zamiesz­kanej przez rodzinę Wiśniewskich, tzw. „komplety”, czyli tajne nauczanie w ramach konspiracyjnego Liceum, pod nadzorem jego wielolet­niego dyrektora Józefa Lamberta. Do końca wojny meteorolodzy Wehrmachtu niczego nie zauważyli. A może nie chcieli?

Podczas wojny sierżant Adolf Wiśniewski był komendantem Placówki Końskie (Komendantem Miasta) w okresie sierpień 1943 r. – sierpień 1944 r., a od sierpnia 1944 r. do 19 stycznia 1945 r. komendantem podobwodu Końskie „Bug”.

Po zakończeniu wojny i rozwiązaniu AK ujawnił się nowym władzom, ale nie chciał już – mimo propozycji – podjąć służby w komunistycznym Ludowym Wojsku Polskim. Zatrudnił się w Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej w Końskich, gdzie pracował w dziale zaopatrzenia aż do emerytury.

Adolf Wiśniewski poślubił Stefanię z d. Rać (1902 – 1996), w czasie wojny należącą do AK – Wojskowej Służby Kobiet (służba łączności oraz tajne nauczanie). Małżonkowie mieli dwoje dzieci: Danutę (1924 – 2010) i Jerzego (1925 – 2017).

Adolf Wiśniewski zmarł w 1975 r. Spoczywa na cmentarzu parafial­nym w Końskich.

Źródła:

• Kacperski B., Wroniszewski J.Z., Końskie i powiat konecki 1939 – 1945. Cz. 1, Mieszkańcy Końskich w Kampanii Wrześniowej, Końskie 2004.
• Kacperski B., Wroniszewski J.Z., Końskie i powiat konecki 1939 – 1945. Cz. 2, Mała wojna majora Hubala, Końskie 2005.
• Kacperski B., Wroniszewski J.Z., Końskie i powiat konecki 1939 – 1945. Cz. 3, Konspiracja konecka 1939-1943, Końskie 2005.
• Kacperski B., Wroniszewski J.Z., Końskie i powiat konecki 1939 – 1945. Cz. 4, Konspiracja konecka 1943-1945, Końskie 2006.
• Kacperski B., Wroniszewski J.Z., Końskie i powiat konecki 1939 – 1945. Cz. 5, Konspiracja konecka 1939-1945. Struktury terenowe : podobwody i placówki, Końskie 2007.
• Kacperski B., Wroniszewski J.Z., Wroniszewski J.K., Końskie i powiat konecki 1939 – 1945. Cz. 6, Konecka księga pamięci, Końskie 2008.