Alina Sala urodziła się 18 lipca 1937 r. w Warszawie. Była córką Edwarda i Heleny (z d. Katyll), małżonków Salata. Ojciec pochodził z Grzybowa. Pracował w Hucie „Stąporków”. Wyjechał do Warszawy, gdzie pracował jako tragarz na dworcu. W stolicy poznał swoją przyszłą żonę. Wspólnie założyli warsztat dziewiarski. W 1944 r. małżonkowie trafili do obozu w Pruszkowie, z którego Helena uciekła, a Edward po otrzymaniu zastrzyku, z objawami tyfusu trafił poza bramy obozu.

Przyjechali do Końskich, gdzie wynajmowali mieszkanie – najpierw przy ul. Partyzantów, następnie przy ul. 22 Lipca (obecnie Piłsudskiego). Uruchomili ponownie własny warsztat dziewiarski, który z czasem został wcielony do Spółdzielni Rzemieślniczej. Mieli troje dzieci: Alinę, Mirosława i Ryszarda.

Tak Alina Sala wspominała swoich rodziców: Miałam wspaniałych rodziców, którzy uczyli mnie pracy, miłości i tolerancji. Dawali mi ogromne poczucie bezpieczeństwa. Jedno z rodziców starało się wzbudzić we mnie zainteresowanie konkretnymi zawodami, które stanowiłyby o utrzymaniu, a drugie – zainteresowaniami plastycznymi, co podtrzymywało mnie w mojej profesji. (Sala A., Malarstwo).

Alina Sala ukończyła Liceum Ekonomiczne w Końskich. Pracowała w Banku Przemysłowo-Handlowym w Końskich, następnie w Koneckich Zakładach Odlewni­czych w dziale płac, później w Zakładach Metalurgicznych Przemysłu Motoryzacyj­nego „Polmo” jako księgowa; często i chętnie współpracowała również przy tworzeniu plakatów, haseł itp.

Malarstwo inspirowało ją od najmłodszych lat. Jej zainteresowania artystyczne odkrył dyrektor Szkoły Zawodowej w Końskich – Mikołaj Zajączkowski. Do rozwoju artystycznego Aliny Sali przyczyniła się również dyrektor Prewentorium Przeciwgruźliczego w Czarnieckiej Górze – Marta Dańska, która znając artystę plastyka Stanisława Zajączkowskiego, powierzyła Alinę jego artystycznej opiece. Pierwsze prace plenerowe młodej malarki powstały pod jego kierunkiem. Alina Sala swój warsztat malarski doskona­liła również pod kierunkiem artysty plastyka Antona Coratiego, którego poznała w Jugosławii.

Malarstwo stało się życiową pasją Aliny Sali. Była jedną z najbar­dziej znanych malarek Ziemi Koneckiej. Przez pewien czas prowadziła własną pracownię malarską przy ul. 22 Lipca (obecnie J. Piłsudskiego) w Końskich.

Artystka współpracowała z Miejsko-Gminnym Domem Kultury w Końskich, gdzie znajdowała zrozumienie i profesjonalną pomoc, a także z Ośrodkiem MSW i OSiR Sielpia. Tak Alinę Salę wspominał artysta Tadeusz Czarnecki:

Alina w swojej twórczości usilnie podkreślała swój związek z Konecczyzną. Stąd też cykle obrazów: „Koneckie krajobrazy” czy „Końskie nocą”. Były to nostalgiczne, pełne nastroju opowieści malowane fakturowo z dużą swobodą i ekspresją. No i kwiaty oczywiście, które również były bliskie jej sercu. […]. W jej małej galerii można było obejrzeć i kupić obrazy przede wszystkim kwiatów, z których była najbardziej znana. Można było także podpatrzyć artystkę przy pracy – zawsze niezwykle uprzejmą, skromną i przyjaźnie nastawioną do ludzi. Po zamknięciu galerii prace pani Aliny można było oglądać w witrynach sklepów w centrum miasta. To była jej inicjatywa pod hasłem „Witryny koneckie” mająca na celu prezentację obrazów rodzimych plastyków i zachęcenie do ich kupowania.

Alina Sala brała udział w wielu plenerach malarskich. Swoje prace eksponowała na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, w tym również poza granicami kraju.

Obrazy Aliny Sali znajdują się m.in. w galeriach i prywatnych kolekcjach w kraju, a także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Argentynie, Brazylii, Australii, Niemczech, Szwecji, we Włoszech i Holandii. Na jej dorobek malarski znaczący wpływ miała rodzina.

Poślubiła Henryka Salę, absolwenta Technikum Samochodowego w Starachowicach, który pracował w Koneckich Zakładach Odlewniczych. Małżonkowie mieli dwóch synów: Janusz (ur. 1956 r.) i Dariusz (ur. 1966 r.).

Alina Sala zmarła 30 czerwca 2013 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Końskich.

Odznaczenia i wyróżnienia:

• „Srebrna Podkowa”, przyznana przez UMiG Końskie (2000)
• Konecczanin Roku – tytuł i statuetka (2001)

Źródła:

• /Ella/, Końskie są po to, by malowała je Alina Sala, „Przegląd Konecki” 2000,
  nr 19.
• Sala A., Koneckie krajobrazy, [katalog wystawy], Końskie 1998.
• Sala A., Malarstwo, [katalog wystawy], Końskie [b.r.].
• Sorn K., Mariaż malarstwa i poezji, „Przegląd Konecki” 2000, nr 37.
• Alina Sala [w:] bibliotekakonskie.pl, źródło: http://biblioteka.konskie.pl/cms/konskie/sylwetki-tworcow/
• Kądziela M., Zmarła Alina Sala znana konecka malarka i poetka [w:] echodnia.eu, źródło: http://www.echodnia.eu/swietokrzyskie/wiadomosci/konskie/art/8673593,zmarla-alina-sala-znana-konecka-malarka-i-poetka,id,t.html
• Wywiad z p. Dariuszem Salą, synem Aliny Sali – czerwiec 2018 r.