Honorowy Obywatel Miasta i Gminy Końskie – Ksiądz Profesor dr hab. Bonifacy Miązek.  

Urodził się 27 marca 1935 r. w Kolonii Szczerbackiej. Ojciec Piotr (1908-1980), matka Natalia z Michałowskich (1914-2002). Miał rodzeństwo: Tadeusza (1932-2005), Krystynę (ur. 1942 r.), Jana (ur. 1951 r.).

Rodzice zajmowali się rolnictwem. Ojciec pracował dodatkowo w fabryce w Końskich, a następnie kopalni rudy żelaza w pobliżu Stąporkowa. Znani byli z prawości, pracowitości i religijności. W latach 60. XX w. nauka religii odbywała się w mieszkaniu Piotra i Natalii Miązków.

Babcia Bonifacego Miązka – Katarzyna Michałowska wspierała wnuka finan­sowo w okresie nauki. W latach 1943-1948 uczył się w szkole podstawowej w Kolonii Szczerbackiej (do kl. V włącznie), do kl. VI uczęszczał w Gorazdowie pod Wrześnią, natomiast do kl. VII – w Ruskim Brodzie. W lipcu 1950 r. zdał egzamin wstępny i we wrześniu podjął naukę w Państwowym Liceum Pedagogicz­nym w Końskich. Podczas nauki w liceum publikowane były jego pierwsze wiersze w gazetce szkolnej, brał udział w spotkaniach autorskich organizowanych przez Kielecki Oddział Związku Literatów Polskich, należał do Koła Młodych Pisarzy przy ZLP. Odnosił również sukcesy w sporcie. Brał udział w zawodach lekkoatletycznych powiatowych, a następnie wojewódz­kich (o puchar „Słowa Ludu” w Kielcach w 1953 r.).

Maturę zdał w 1954 r. w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Końskich, następnie studiował teologię w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Podczas pobytu w Seminarium był redakto­rem naczelnym miesięcznika „Głos Abstynenta”, pisał artykuły i wiersze, był prezesem „Koła Abstynentów”.

Święcenia kapłańskie otrzymał 14 czerwca 1959 r. Msza św. prymi­cyjna ks. Bonifacego Miązka odprawiona była 29 czerwca 1959 r. w Ruskim Brodzie. Przez kolejne sześć lat pracował jako wikary i nauczyciel religii w diecezji sandomierskiej. Był wikariuszem w następujących parafiach: Zakrzewiu, Sandomierzu, Przedborzu, Iwaniskach, Starachowicach.

W latach 1962-1965 poza wykonywaniem swoich obowiązków kapłańskich publikował wiersze na łamach „Więzi”, w „Tygodniku Powszechnym”, „Przewodniku Katolickim”, w paryskiej „Kulturze”. „Kulturę” czytał i udostępniał szerszemu gronu znajomych. Przez tę działalność zainteresowała się nim Służba Bezpieczeństwa. Został ostrzeżony i posta­nowił opuścić Polskę. W październiku 1965 r. wyjechał wraz z grupą księży na wycieczkę do Rzymu i po drodze, w Wiedniu odłączył się i poprosił o azyl polityczny w Austrii. Początkowo zamieszkał w domu zakonnym i uczył się intensywnie języka niemieckiego. Następnie (od grudnia) został kapelanem w parafii Wszystkich Świętych w Wiedniu.

W pierwszych latach pobytu w Austrii skoncentrował się na pracy duszpasterskiej. W okresie 1967-1970 pracował jako kapelan w szpitalu psychia­trycznym w pobliżu Wiednia.

Zainteresowania literackie skłoniły księdza Miązka do podjęcia studiów literackich oraz do rozwijania własnej twórczości poetyckiej. Od 1967 r. studiował slawistykę, historię sztuki oraz filozofię na Uniwersytecie Wiedeńskim. Dzięki stypendium dla młodych pisarzy przyznanemu przez Abraham Woursell Foundation (na okres 5 lat, od 1969 r. począwszy), mógł poświęcić się pracy nad doktoratem.

W 1972 r. otrzymał stopień doktora na postawie rozprawy pt. „Opis liryczny w twórczości powojennej Kazimierza Wierzyńskiego”.

Od 1973 r. został wykładowcą literatury polskiej. Wykłady musiał przygoto­wywać sam, gdyż nie było gotowych podręczników, ani skryptów o literaturze polskiej, z których można było korzystać. Postanowił więc sam wydać podręcznik obejmujący okres pozytywizmu i Młodej Polski. Dzięki swoim wykładom, doświad­czeniu dydaktycznemu i publikacjom o różnych autorach uporządkował zebrany materiał. Efektem tych prac stała się publikacja w 1984 r. „Polnische Literatur 1863-1914. Darstellung und Analyse” (Literatura polska 1863-1914. Wykład i analiza). Było to najobszerniejsze z dotychczasowych opracowań literatury polskiej z tego okresu w języku niemieckim. Książką tą zapewnił sobie habilitację.

W 1984 r. uzyskał habilitację i objął stanowisko docenta i kierow­nika historii literatury polskiej na Uniwersytecie Wiedeńskim w Instytucie Slawistyki.

W lipcu 1984 r. po raz pierwszy po 19 latach nieobecności odwiedził Polskę. Od tej pory wizyty w Ojczyźnie stały się częstsze, odwiedzał m.in. Radom, Sandomierz, Kielce, Łódź, Końskie, Cieszyn. Zaczęło się pojawiać jego nazwisko przez publikacje w prasie kościelnej i wzmianki w opracowa­niach, poświęconych literaturze emigracyjnej. W 1989 r. awansował w hierarchii kościelnej, otrzymując godność infułata. Był także kanonikiem Kapituły Katedralnej w Radomiu oraz dziekanem Kapituły Sancta Salla we Włoszech.

W 2003 r. uzyskał tytuł profesora Uniwersytetu Wiedeńskiego.

Po przejściu na emeryturę w 2005 r. wrócił do Polski i zamieszkał w Końskich przy parafii św. Mikołaja. Jubileusze 65-lecia, 70-lecia, 75-lecia i 80-lecia urodzin Profesora świętowano na ziemi świętokrzyskiej (w Kielcach, w Końskich).

W sierpniu 2012 r. wrócił do Austrii i zamieszkał w Breitenfurt, gdzie był kapelanem w klasztorze Sióstr Bożej Miłości. Prowadził nadal ożywioną działalność, pisząc recenzje prac habilitacyjnych, recenzje wydaw­nicze, publikując teksty w czasopismach krajowych i zagranicznych. Współpracował z londyńskim „Pamiętnikiem Literackim”, w którym był kierownikiem działu recenzji.

Bonifacy Miązek zmarł 17 października 2018 r. w Wiedniu. Spoczął na cmentarzu w Ruskim Brodzie.

Ksiądz prof. Bonifacy Miązek służył literaturze, kulturze i nauce polskiej. Wychował rzesze studentów. Pod jego kierunkiem powstały prace doktorskie i magisterskie. Twórczość ks. prof. Miązka stała się obiektem zainteresowań polskich studentów opisujących w pracach magisterskich jego dorobek. Dzięki działalności naukowej i dydaktycznej prof. Miązka polonistyka zajęła w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Wiedeńskiego wysoką rangę.

Do jego najważniejszych osiągnięć historycznoliterackich należy, oprócz polskojęzycznych opracowań z zakresu literatury polskiej, cykl publikacji niemieckojęzycznych, obejmujących zasięgiem tematycznym niemal całokształt dziejów literatury polskiej. Był laureatem wielu prestiżowych nagród w dziedzinie literatury. Stał się „ambasadorem kultury polskiej” poza granicami naszego kraju. Był znaną postacią w kulturalnych kręgach Wiednia, Londynu, Rzymu i Paryża.

Powstało wiele opracowań o życiu i twórczości Bonifacego Miązka.

Był członkiem:

• Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
• Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie
• Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie
• PEN-Clubu w Austrii
• Kieleckiego Towarzystwa Naukowego
• Sandomierskiego Towarzystwa Naukowego

Nagrody i odznaczenia:

• Nagroda Pisarska Stowarzyszenia Kombatantów Polskich w Londynie (1984)
• Nagroda londyńskich „Wiadomości” (1967 i 1971)
• Nagroda Fundacji Kościelskich (1972)
• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1993)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2015)

Uchwałą Nr XXVII/259/2005 Rady Miejskiej w Końskich z dnia 3 września 2005 r. nadano ks. Bonifacemu Miązkowi honorowe obywatelstwo Gminy Końskie.

Bibliografia twórczości naukowej i poetyckiej (wydawnictwa zwarte):

• Ziemia otwarta. Poezja (Paryż 1967)
• Słowa na pustyni. Antologia współczesnej poezji kapłańskiej (Londyn 1971)
• Bereiche der Slavistik. Festschrift zu Ehren von Josip Hamm (Wiedeń 1975)
• Die lyrische Beschreibung in Nachkriegsschaffen Kazimierz Wierzyńskis (Wiedeń 1977)
• Teksty i komentarze (Londyn 1983)
• Polnische Literatur 1863 – 1914. Darstellung und Analyse (Wiedeń 1984)
• Wiersze (Londyn 1984)
• Powrót do domu. Wiersze (Katowice 1992)
• Polnische Literatur des Mittelalters und der Renaissance (Frankfurt nad Menem 1993)
• Studien zur polnischen Literatur (Frankfurt nad Menem 1993)
• Adam Mickiewicz. Leben und Werk (Frankfurt nad Menem 1998)
• Polska – Austria. Drogi porozumienia (Łódź 1999)
• Sandomierskie wirydarze (Londyn 2004)
• Przygoda z książką. Wybór szkiców i recenzji o poezji i prozie (Wrocław 2004)
• Návrat (Opava 2005)
• Szukam domu. Ich suche ein Zuhause. Poezje (2005)
• O współczesnych poetach polskich tworzących w Wiedniu (Sandomierz 2009)
• Księga jubileuszowa. Profesorowi dr. hab. Piotrowi Obrączce w 70. rocznicę urodzin, pod red. K.A. Kuczyńskiego, B. Miązka i J. Pacław­skiego (Łódź 2011)
• Od Kasprowicza do Miłosza. Studia z dziejów kultury i literatury (Kielce 2016)

Źródła:

• Księga pamiątkowa ku czci księdza profesora dra hab. Bonifacego Miązka w 70. rocznicę urodzin, pod red. Krzysztofa A. Kuczyńskiego i Piotra Obrączki, Londyn 2005.
• Kuczyński K. A., Odszukać w starym domu zapisaną pamięć…, Londyn 2005.
• Kuczyński K. A., Ze wsi w daleki świat : o życiu i twórczości ks. prof. Bonifacego Miązka, Łódź 2007.
• Miązek B., Od Kasprowicza do Miłosza. Studia z dziejów kultury i literatury, Kielce 2016.
• Powrót do domu : księdzu infułatowi prof. dr. hab. Bonifacemu Miązkowi w 75. rocznicę urodzin : księga jubileuszowa, pod red. Henryka Kołodziej­czyka, Krzysztofa A. Kuczyńskiego i Piotra Obrączki, Łódź 2010.
• Szkice do portretu Bonifacego Miązka, pod red. J. Pacławskiego, Kielce 2000.
• Bonifacy Miązek [w:] bibliotekakonskie.pl, źródło: http://biblioteka.konskie.pl/cms/konskie/sylwetki-tworcow/
• Niemirski Z., Nie żyje ks. prof. Bonifacy Miązek [w:] radom.gosc.pl, źródło: https://radom.gosc.pl/doc/5098670.Nie-zyje-ks-prof-Bonifacy-Miazek
• Piekielnik S., Zmarł ks. infułat Bonifacy Miązek [w:] diecezja.radom.pl, źródło: https://diecezja.radom.pl/aktualnosci/zmarl-ks-infulat-bonifacy-miazek
• Uchwała nr XXVII/259/2005 rady miejskiej w Końskich z dnia 3 września 2005 r. w sprawie nadania honorowego obywatelstwa Gminy Końskie, źródło : http://test.umkonskie.pl/wp-content/uploads/2016/12/uchwa%C5%82a-z-2005-roku-str1.pdf
• Zieliński A., Laudacja poświęcona prof. dr Bonifacemu Miązkowi [w:] austriapol.com, źródło: http://www.austriapol.com/Panorama2004/200401/Laudacja.htm