Andrzej Fajkosz urodził się 18 czerwca 1927 r. w Sadku, k. Szydłowca. Pochodził z rodziny nauczycielskiej. Był synem Heleny (ur. w 1889 r. w Sejnach, zm. w Końskich w 1958 r.) oraz Engelberta (1897-1972), znanego krajoznawcy i regionalisty. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Sadku. W roku 1953 ukończył wyższe studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim, odbierając jubileuszowy, dwutysięczny dyplom tej uczelni.
Całe swoje dorosłe życie poświęcił Końskim. Pracował w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, będąc zastępcą przewodniczącego Powiatowej Komisji Planowania Przestrzennego. Następnie, aż do emerytury był kierownikiem Wydziału Planowania w Urzędzie Miasta i Gminy w Końskich. W większości dokumentów sprzed 1970 r. występował pod swoim pierwszym imieniem – Marian. W 1953 r. wstąpił do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W latach 1967-1979 pełnił funkcję sekretarza Zarządu Oddziału PTTK w Końskich, a następnie do 2001 r. wiceprezesa tego Zarządu. W roku 1974 zdobył uprawnienia organizatora turystyki.
Od połowy lat 70. XX w. aktywnie uczestniczył w pracach oddziałowej Komisji Opieki nad Zabytkami i Ochrony Przyrody. Wygłaszał referaty i odczyty podczas organizowanych corocznie przez tę komisję sympozjów naukowych. Był doskonale znany w koneckich szkołach, gdzie spotykał się z młodzieżą prowadząc prelekcje. W 1986 r. został Społecznym Opiekunem Zabytków, mając przypisaną opiekę nad Gloriettą, należącą do zespołu pałacowego w Końskich.
W roku 1992 zdobył kolejne uprawnienia-Instruktora Krajoznawstwa Regionu. W latach 1985-1991 przewodniczył Komisji Inwentaryzacji Krajoznawczej przy koneckim PTTK, dokumentującej stan wszystkich obiektów zabytkowych na terenie powiatu koneckiego. Zabiegał o utworzenie w Końskich placówki muzealnej. Przyczynił się do powstania w roku 1978 regionalnej Izby Pamięci przy Oddziale PTTK, która ze względu na brak odpowiedniego lokalu po ośmiu latach funkcjonowania została zamknięta. Od 1985 r. był też członkiem Zarządu Wojewódzkiego PTTK w Kielcach.
Publikował liczne artykuły i opracowania. Współpracował na co dzień z prasą lokalną: „Gazetą Konecką”, dwutygodnikiem „Odlewnik”, „Przeglądem Koneckim” oraz „Tygodnikiem Koneckim”, zamieszczając artykuły o treściach historycznych i krajoznawczych. Współredagował przewodniki turystyczne i informatory krajoznawcze, m.in.: „Końskie i okolice : przewodnik” (Agencja JP Kielce, 1996), „Góry Świętokrzyskie : szlak im. S. Malanowicza Kuźniaki – Sielpia – Końskie – Pogorzałe” (Agencja JP Kielce, 1995), „Ziemia Konecka : przewodnik turystyczny” (Agencja „JP” s.c. Kielce, 2000), „Końskie wczoraj i dziś” (WKC Warszawa, 1975), „Wczoraj i dziś stąporkowskich odlewni” (nakładem własnym OŻS Stąporków, 1978).
Będąc na emeryturze odbywał wiele wycieczek krajoznawczych po regionie świętokrzyskim. Zwiedził także Londyn i kresy wschodnie, poszukując polskich korzeni w Wilnie i we Lwowie. Ostatnią swoją podróż zagraniczną odbył do Jordanii i Egiptu w 1999 r.
Zmarł 7 stycznia 2002 r. w Końskich. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w rodzinnym grobowcu.
Odznaczenia i wyróżnienia:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1969)
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1985)
- Odznaka złota „Za Opiekę nad Zabytkami” (1986)
- Medal „Za Zasługi w Turystyce” (1881)
- Odznaka „Zasłużony Pracownik Rady Narodowej” (1974)
- Odznaka „Za Zasługi dla Kielecczyzny” (1977)
- Złota Honorowa Odznaka PTTK (1983)
- Odznaka „Za Zasługi dla PTTK Województwa Kieleckiego” (1985)
- Medal 50-lecia PTTK (2000)
- Złota Honorowa Odznaka „Turysta Ziemi Koneckiej” (1996)
Źródła:
- Pasek W., Krajoznawcy Ziemi Koneckiej, Kielce-Końskie 2010.