Antoni Borowiec, syn Jana (zm. 1915 r.) i Marianny (Marii) z d. Kopeć (zm. 1923 r.) urodził się 31 maja 1899 r. w Zbrojowie. Uczył się w oddalonej o 4 kilometry szkole w Bliżynie. 

Na początku lat 20. XX w. razem z bratem Adamem opuścił rodzinną miejscowość. Podróżując po kraju poznali pracę miejskich fotografów i postanowili spróbować sił w tym zawodzie. Przez kilka kolejnych lat zdobywali doświadczenie i kapitał, aby otworzyć własny zakład. Antoni Borowiec postanowił wrócić w rodzinne strony i osiedlił się w Końskich. 

W 1925 r. otworzył własny zakład fotograficzny. Po dwóch latach pracy zdecydował się rozszerzyć działalność. Otworzył kolejne zakłady fotograficzne w Skarżysku-Kamiennej (przy ul. Staszica), w Busku Zdroju, w Ostrowcu Świętokrzyskimoraz w Czarnieckiej Górze. W filialnych zakładach Borowiec zatrudniał zdolnych, dobrze zapowiadających się młodych fotografów.

Antoni Borowiec był mistrzem dla kolejnych pokoleń pasjonatów fotografii. To właśnie u niego pierwsze szlify zdobywał Jerzy Kamoda, wybitny polski artysta fotografik, jeden z organizatorów i wieloletni prezes Świętokrzyskiego TowarzystwaFotograficznego w Kielcach, przedstawiciel Kieleckiej Szkoły Krajobrazu. 

Na początku lat 30. XX w. Antoni Borowiec zainteresował się konkursami fotograficznymi. Początki nie były zachęcające. Przełom nastąpił w 1933 r., kiedy zgłosił swoje prace na konkurs fotograficzny w Szeged na Węgrzech i odniósł triumf. Następne lata to pasmo kolejnych sukcesów. Na międzynarodowych konkursach jego zdjęcia, szczególnie portrety, zdobywały kolejne nagrody i wyróżnie­nia, a zagraniczne sukcesy sprawiły, że jego prace zaczęto doceniać również w kraju.

W czasie II wojny światowej Antoni Borowiec nadal prowadził zakład, stając się dokumentalistą życia koneckiej społeczności. Obok oficjalnej działalności prowadził również tę konspiracyjną. Zmuszany przez niemieckie władze fotografował zbrodnie faszystów: pacyfikacje, masowe mordy i egzeku­cje. Później, wywołując zdjęcia, potajemnie robił odbitki, które przekazywał partyzantom, dostarczając tym samym dowody zbrodni hitlerowskich. 

Zakład fotograficzny Borowca przetrwał okres wojennej zawieruchy. Kryzys przyszedł na początku lat 50., kiedy na zakład nałożono tak wysoki podatek, że jedynym rozwiązaniem było jego zamknięcie. Borowiec nie rozstał się jednak z fotografią. Przez kolejnych kilkanaście lat uczył jej w miejscowej Publicznej Średniej Szkole Zawodowej. Prowadził zajęcia praktyczne, podczas których wpajał uczniom zasady właściwego warsztatu, cierpliwie tłumaczył metody wywoływania i obróbki filmów, pokazywał jak przygotować odbitki, ale przede wszystkim uczył wyczucia artystycznego. Jako pedagog cieszył się ogromnym szacunkiem, zarówno wśród kolegów nauczycieli, jak i uczniów. 

Antoni Borowiec był dokumentalistą życia lokalnej społeczności i archi­tektury miasta. Nakładem wydawnictw (tj. Księgarni Józefa Jendryka w Końskich, Rotofot – Warszawa), ukazały się kartki pocztowe z wykorzy­sta­niem zdjęć A. Borowcaprzedstawiających najważniejsze obiekty miasta Końskie. Wykonał sesję zdjęciową na ślubie hr. Gabrieli Tarnowskiej z hr. Władysławem Potockim w dn. 15 września 1930 r. w kościele św. Mikołaja w Końskich oraz w Parku Miejskim. 

Zbiory jego zdjęć znajdują się w Narodowym Archiwum Cyfrowym w Warszawie.

W 1951 r. Antoni Borowiec założył koło wędkarskie PZW „Końskie” i pełnił w nim funkcję skarbnika. Interesowało go również pszczelarstwo.

Ciekawostką jest udział A. Borowca w filmie – zagrał przechodnia w filmie „Trzeci warunek”, nagranym w 1958 r. w Końskich (reż. Wojciech Fiwek).

W życiu prywatnym Antoni Borowiec ożenił się z Apolonią, z domu Ziembińską. Ślub odbył się 16 października 1926 r. w Końskich. Małżonkowie mieli czworo dzieci: Danuta Maria Teresa (ur. 17.09.1928 r.), Bożenna Elżbieta Krystyna (ur. 18.11.1929 r.), Tadeusz (ur. 29.01.1937 r.), Mirosław (ur. 28.03.1940 r.).

W 1960 r. zmarła, po latach zmagania się z ciężką chorobą, małżonka Apolonia. Antoni Borowiec ożenił się po raz kolejny z Janiną Pietkiewicz, instruktorką rolną, mieszkanką Końskich. 

Zmarł 21 grudnia 1975 r. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Końskich.

Nagrody i wyróżnienia:

• 1933     dyplom – Międzynarodowa Wystawa Fotografii w Szeged (Węgry)
• 1934     dyplom – VII Międzynarodowy Salon Fotografii w Tokio (Japonia)
• 1934     medal – III Międzynarodowa Wystawa Sztuki Fotograficznej w Lucernie (Szwajcaria)
• 1934     dyplom – Pomorska Wystawa Fotografii Polskiej w Grudziądzu 
  – III nagroda za fot. pt. Jankiel

• 1934     dyplom – VIII Międzynarodowy Salon Fotografiki w Poznaniu 
  – wyróżnienie za fot. pt. Jankiel

• 1935     medal – XI Międzynarodowy Salon Fotografii w Madrycie (Hiszpania)
• 1936     medal – V Południowoafrykański Salon Fotografii w Johannesburgu (RPA)
• 1938     dyplom – Międzynarodowa Wystawa Fotografii w Szeged (Węgry)
•              dyplom – I Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny – II nagroda za fotografię pt. „Dzieje zamczyska”

Źródła:

• Werens A., Antoni Borowiec. Zapomniany artysta, Końskie 2012.