Alfred Wiktorowski urodził się 10 maja 1935 r. w Pawłowie (pow. szydłowiecki, woj. mazowieckie). Pochodził z wielodzietnej rodziny. Był synem Feliksa Wiktorowskiego (1904-1971) oraz Janiny z d. Jasińskiej (1911-1983).

Okupację niemiecką spędził w Pawłowie i tam ukończył w 1949 r. szkołę podstawową. Następnie do 1953 r. uczył się w Państwowym Liceum Pedagogicz­nym w Końskich. Po uzyskaniu matury studiował zaocznie na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego uzyskując w 1967 r. tytuł magistra pedagogiki.

W 1953 r., po ukończeniu szkoły średniej, podjął pracę zawodową w Wydziale Szkolno-Harcerskim Związku Młodzieży Polskiej w Końskich, początkowo jako kierownik wydziału, a następnie wiceprzewodniczący Zarządu Powiatowego ZHP. W latach 1957-1970 był etatowym pracowni­kiem Komendy Kieleckiej ZHP. W dniu 31 stycznia 1957 r. mianowany został Komendantem Hufca ZHP w Końskich. W roku 1970 podjął pracę nauczyciela pedagogiki w Liceum Wychowania Przedszkolnego w Końskich. Od września 1972 r. aż do chwili śmierci w 1978 r. piastował stanowisko dyrektora tegoż Liceum. W okresie tym nadal pełnił, ale już społecznie, funkcję Komendanta Hufca ZHP w Końskich.

Działalność społeczną rozpoczął jeszcze w czasach szkolnych. Do Związku Harcerstwa Polskiego należał od 1947 r. Z tą organizacją związał całe swoje życie. Współpracował ściśle również z innymi organizacjami i stowarzyszeniami jak: PTTK, TWP, TPD, LOK, LOP. Był radnym Powiatowej Rady Narodowej oraz Miejsko-Gminnej Rady Narodowej w Końskich. Brał udział w kilkunastu kursach i obozach instruktorów ZHP, najpierw w charakterze uczestnika, a następnie jako członek kadry szkoleniowej. Od 1957 r. posiadał w ZHP stopień przewodnika. Rok później otrzymał stopień Podharcmistrza, a w 1969 r., jako jeden z pierwszych stopień Harcmistrza Polski Ludowej. Przez dwie kadencje pełnił funkcję członka Rady Naczelnej ZHP. Był też członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej przy Głównej Kwaterze ZHP i wielokrotnie członkiem Kieleckiej Komendy Chorągwi ZHP.

W latach 1957-1959 wraz z innymi instruktorami tworzył program akcji „Osada”, mającej na celu wzajemne promowanie dwóch odległych regionów: Kielecczyzny i Ziemi Szczecińskiej. Efektem tej współpracy były obozy młodzieżowe w Niechorzu, Międzywodziu i Sielpi.

W roku 1959 zorganizował pierwszy rajd harcerski „Szlakami Walk Partyzanckich”. Impreza ta, skupiająca na starcie kilkuset uczestników, przeprowa­dzana jest nieprzerwanie od ponad 50 lat do dnia dzisiejszego. Przyjąć należy, iż był twórcą ośrodka wypoczynkowego w Sielpi. To właśnie z jego inicjatywy Komenda Hufca ZHP w Końskich podjęła uchwałę o potrzebie budowy nad zalewem rzeki Czarna Konecka w Sielpi Wielkiej stanicy wodnej i pola campingowego dla dzieci i młodzieży. Doprowadziło to w efekcie do powstania letniska w obecnym kształcie, z 3,5 tysiącami miejsc noclegowych i bogatą infrastrukturą turystyczną. Wywołana wówczas akcja harcerska nosiła kryptonim „Miraż”. Po dwóch latach od jej ogłosze­nia, przy zaangażowaniu różnych firm z regionu, społecznymi siłami harcerzy i mieszkańców Końskich oraz przy pomocy Wojsk Ochrony Pogranicza, w dniu 24 czerwca 1962 r. dokonano oficjalnego otwarcia zalewu. Jeszcze w tym samym roku na Sielpi pojawiły się pierwsze domki campingowe i zorganizowano obozy młodzieżowe, a w kilka kolejnych lat powstało ponad 30 zakładowych ośrodków wypoczynkowych.

Był organizatorem niezliczonej ilości obozów młodzieżowych, rajdów, wycieczek dla harcerzy i zuchów oraz nauczycieli. Przybliżał ciekawe postacie regionu koneckiego, prowadząc z nimi spotkania i wieczornice. Był też organizato­rem pierwszych obozów dla młodzieży z zagranicy, uczestni­czącej w Międzynaro­dowej Akcji Letniej „Malta” w Sielpi. Jego staraniem w 1966 r. zakupiono dla ZHP autokar wycieczkowy marki Jelcz. Pojazd ten nazwany „Wszędobylskim” stał się niemal kultowym elementem działalności krajoznawczej w Końskich. Obsługiwał nie tylko grupy harcerskie, ale wszystkie koneckie szkoły i zakłady pracy. O jego wielkiej popularności świadczy fakt, iż przez pierwsze siedem miesięcy eksploatacji podczas 109 wycieczek auto przejechało 41 tys. kilometrów.

Alfred Wiktorowski zmarł w Końskich 5 stycznia 1978 r., pozosta­wiając żonę Alicję oraz dwóch synów: Waldemara i Jacka. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Końskich.

Za pracę zawodową i działalność społeczną został odznaczony m.in.:

• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977)
• Złotym Krzyżem Zasługi (1969)
• Srebrnym Krzyżem Zasługi (1959)
• Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1976)
• Odznaką „Za Zasługi w Turystyce”(1970)
• Odznaką „Za Zasługi dla Kielecczyzny” (1966)
• Odznaką „Za Zasługi dla PTTK Województwa Kieleckiego” (1971)
• Złotą Odznaką TPD (1976)

Źródła:

• Pasek W., Krajoznawcy Ziemi Koneckiej, Kielce-Końskie 2008.